اثربخشی روان‌درمانی وجودی به شیوه‌ی گروهی بر افزایش بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای کودکان سرطانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر اثربخشی روان‌درمانی وجودی به شیوه‌ی ‌گروهی بر بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای کودکان سرطانی می‌باشد. روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل مادران کلیه کودکان سرطانی زیر 13 سال تحت پوشش انجمن حمایت از کودکان سرطانی استان مرکزی می‌باشد. روش نمونه‌گیری در دسترس می‌باشد که 24 نفر از بین جامعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی12 نفر در گروه گواه و 12 نفر در گروه آزمایش قرار ‌گرفتند. سپس گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای هفته 2 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. دادهها با استفاده از پرسشنامه‌ی بهزیستی روانی کارول ریف، جمع‌آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد، تفاوت بین میانگین‌های دو گروه در مقیاس بهزیستی روان‌شناختی کاملاً معنادار است. این نتایج بیانگر آن است درمان وجودی به شیوه‌ی گروهی بر افزایش بهزیستی روان‌شناختی مادران دارای کودکان سرطانی موثر می‌باشد.